Ekkert að gerast

Ég ber greinilega þrjóskupúka undir belti. Harðneitar að koma út þrátt fyrir beiðni tilvonandi móður og föður þar um. Hin tilvonandi móðir er nefnilega orðin dulítið þreytt á allri þessari bið, enda komin 4 daga framyfir settan dag. Ég fór í morgun til ljósmóðurinnar og hún ætlaði að hreyfa við belgnum í þeirri von að allt færi af stað. Allt kom fyrir ekki og ekki var hægt að hreyfa við blessuðum belgnum. Ég er viss um að ég hafi heyrt hlátur í krílinu, enda lætur það ekki segja sér fyrir verkum. Þá er bara eitt að gera, bíða... sem er ekki sterkasta hlið tilvonandi móður. Ef þrjóskupúkinn verður ekki kominn í heiminn á mánudaginn verð ég sett af stað. Mæting kl. 9:00 upp á spítala og tafla sett undir tungu.

Þangað til er bara bið!


Góðar stundir.

Að hafa nóg fyrir stafni

Ég hef verið mjög heilsuhraust alla meðgönguna. Sumar vinkonur mínar sem eru óléttar þjást af mæði, ég þjáist hins vegar af óþolinmæði. Þessa stundina alla vega en þá er um að gera að hafa nóg fyrir stafni og hitta fólk. Upp á síðkastið hef ég:

- farið í óvissu "pikk nikk" í Grasagarðinn í tilefni 3tugs afmælis Arndísar Sveins
- farið í Lunch með æskuvinkonunum á Vegamót í blíðskaparveðri
- þrifið íbúðina og fengið samdráttarverki að launum
- farið í afmæli til Lífar
- bakað kryddbrauð og marmaraköku
- farið í grill til Magga & Ingibjargar
- farið í veislu til Margrétar Vilborgar í tilefni þess að hún skilaði inn doktors ritgerð sinni í MIT. Stúlkan sú er að fara að verða assistant professor í Stanford. Til lukku Margrét!
- þvegið barnaföt
- Hitt Skerjódömur á Ban Thai, var orðið löngu tímabært
- farið og hitt Þóru & Grétar, hina nýbökuðu foreldra, og krílið að sjálfsögðu ásamt Dagnýju
- skipulagt fund sem fer fram í fyrramálið (18. ágúst) með fulltrúum sparisjóðanna, þess fullviss að ég myndi ekki vera búin að eiga
- farið í kveðjuboð í Straumi í tilefni þess að Arndís Sverris og Tumi eru að flytja til Köben
- reynt að slaka á, en augljóslega ekki tekist

Vika í settan dag!

11 dagar í settan dag

Tíminn er fljótur að líða, en þó ekki. Ég er hætt að vinna frá og með mánudeginum, eða því sem næst. Vinn að heiman þessa dagana það sem liggur fyrir. Nú er bara að læra það að slaka á, sem er erfiðara en það lítur út fyrir að vera. Byrjaði fyrsta daginn í ,,fríi" á því að taka góðan göngutúr og tók stefnuna á hverfið í kringum Vatnsenda, rétt hjá mér. Þar sem ég rölti í rólegheitum í hverfinu hjá vatninu þá sé ég máva varg sem góndi á mig. Allt í einu tekur helv... stefnuna á mig og dýfir sér niður. Ég kastaði mér niður og tókst að forðast skaðræðis skepnuna. Dóninn gerði um það bil 10 ,,heiðarlegar" tilraunir til að ráðst á mig. Ég forðaði mér að lokum undir tré og skaust þaðan inn í næsta húsgarð og þaðan inn í eitt hverfið. Þá fór helvítið! Það er greinilega margt að varast í Kópavoginum...

Annars er ég bara hress og kát, farin að bíða eftir krílinu. Tilvonandi faðir er farinn að reyna að tala krílið út. Örlítið fyndin sjón að sjá hann tala við kúluna í von um að barnið hlýði. Það verður víst að byrja snemma að aga börnin :o)

Bumbumynd: komin 38 vikur (2 vikur til stefnu)


Lifið heil